"Grid System" Zbigniew Romańczuk - wystawa
| Data: | |
| Miejsce: | Ustka, ul. Zaruskiego 1 |
| Organizator: | Bałtycka Galeria Sztuki Współczesnej |
| Kategoria: | Kulturalne |
Zbigniew Romańczuk „Grid System”
Centrum Aktywności Twórczej, ul. Zaruskiego 1a, 76-270 Ustka
czynna codziennie w godz. 10.00 – 18.00
wystawa potrwa do 12 kwietnia 2015
wstęp wolny
kurator wystawy: Ryszard Ziarkiewicz
Wystawa malarstwa i obiektów z cyklu rozpoczętego ok. 2010 roku, w którym artysta posługuje się nowoczesnymi technologiami cyfrowymi w tworzeniu płaszczyzny obrazu. Prace z tej serii oparte są na zapisie cyfrowym określającym pikselową strukturę obrazu. Powstają kompozycje oparte na konfiguracji geometrycznych elementów z efektami optycznymi oraz obrazy o gęstych strukturach modularnych, podporządkowanych dyscyplinie rytmu. Fascynacja Romańczuka nowymi technologiami cyfrowymi bierze się z przekonania, że znacząco poszerzają one pole malarstwa i bezpośrednio wpływają na proces twórczości. Swoje malarstwo artysta określa mianem malarstwa systemowego - Grid System. Przy jego realizacji autor wykorzystuje wzór siatki jako nadrzędną zasadę kompozycyjną. Siatka (ang. grid) stanowiąca szkielet kompozycji plastycznych, jest podstawą do ustalenia rytmu oraz tempa przekazu wizualnego. Prace wykonane wg. tej konwencji mają formę wydruków cyfrowym na płótnie oraz obiektów z pleksi o elementarnych formach kwadratu, koła i elipsy. Są nową (masową, powtarzalną) realnością dzieła sztuki – które świadomie zmienia się w obraz uzyskany technicznie/maszynowo. Ta koncepcja twórczości wynika z pola badań Romańczuka znaczenia pojęcia obrazu. W jednej z wypowiedzi artysty z roku 2013 czytamy: „…zwróciłbym uwagę na możliwość opisu i analizy mojej twórczości z perspektywy terminu „obraz”, fenomenu obrazu i wizualności, możliwych „ucieleśnień” obrazu. Obrazu rozumianego w kategoriach pojęciowych i materialnych czy bardziej materiałowych”. Przekonanie, że u podstaw „malarstwa” znajduje się materia obrazu, która jest nie tylko nośnikiem nowych znaczeń, ale, i to może przede wszystkim, sama dla siebie jest sensowna, ma własne autonomiczne znaczenie, przywołuje postawy konceptualne: materia obrazu jest tak samo ważna jak gest artysty. Ale przede wszystkim, że sztuka ma swoją autonomię. Te poszukiwania twórcze Romańczuka mają swoje źródło w postawach konceptualnych z lat 80. środowiska lubelskiego, z którego wywodzi się artysta. Źródeł i inspiracji dopatrzyć się również możemy w twórczości Ryszarda Winiarskiego, który badał matematyczną strukturę kompozycji oraz działaniach Teresy Bujnowskiej z lat 80 (np. „Rastrowanie”). Postawa Romańczuka jest przykładem nurtu konceptualnego malarstwa „neogeometrii” (neo-geo), zaś jego ostatnie wystawy są osobnymi instalacjami typu site specific, które ujawniają relacje przestrzenne pomiędzy obserwatorem, dziełem sztuki i fizyczną kubaturą galerii. W koncepcji Romańczuka jest to przestrzeń interaktywna, w której następuje realizacja malarstwa systemowego – opartego na określonych stałych zasadach technicznych. Jednak nadrzędnym celem tej „malarskiej przestrzeni” jest komunikacja pomiędzy dziełem a widzem, która polega na transformacji fizycznych cech obiektów malarskich wykonanych technologią cyfrową w procesie percepcji odbiorcy.
Zbigniew Romańczuk (1960, Świdnik) – absolwent Instytutu Wychowania Artystycznego w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Do 1984 roku uczestniczy w życiu artystycznym Lublina, w 1985 roku przeprowadza się w Zachodniopomorskie. W 1988 rozpoczyna pracę na stanowisku asystenta w Zakładzie Przedmiotów Artystycznych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego. W 2005 robi habilitację w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu i zostaje Kierownikiem Zakładu Edukacji Plastycznej i Wychowania Estetycznego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego. Od 2006 profesor nadzwyczajny w Uniwersytecie Szczecińskim. W 2010 rozpoczyna pracę w Akademii Sztuki w Szczecinie. W latach 2010-2012 prorektor ds. artystycznych i nauki Akademii Sztuki w Szczecinie. Od 2012 prorektor ds. nauki Akademii Sztuki w Szczecinie. Wystawy m.in. Muzeum Narodowym w Szczecinie, Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie, Miejskiej Galerii Sztuki w Nowej Hucie.
Wystawa malarstwa i obiektów z cyklu rozpoczętego ok. 2010 roku, w którym artysta posługuje się nowoczesnymi technologiami cyfrowymi w tworzeniu płaszczyzny obrazu. Prace z tej serii oparte są na zapisie cyfrowym określającym pikselową strukturę obrazu. Powstają kompozycje oparte na konfiguracji geometrycznych elementów z efektami optycznymi oraz obrazy o gęstych strukturach modularnych, podporządkowanych dyscyplinie rytmu. Fascynacja Romańczuka nowymi technologiami cyfrowymi bierze się z przekonania, że znacząco poszerzają one pole malarstwa i bezpośrednio wpływają na proces twórczości. Swoje malarstwo artysta określa mianem malarstwa systemowego - Grid System. Przy jego realizacji autor wykorzystuje wzór siatki jako nadrzędną zasadę kompozycyjną. Siatka (ang. grid) stanowiąca szkielet kompozycji plastycznych, jest podstawą do ustalenia rytmu oraz tempa przekazu wizualnego. Prace wykonane wg. tej konwencji mają formę wydruków cyfrowym na płótnie oraz obiektów z pleksi o elementarnych formach kwadratu, koła i elipsy. Są nową (masową, powtarzalną) realnością dzieła sztuki – które świadomie zmienia się w obraz uzyskany technicznie/maszynowo. Ta koncepcja twórczości wynika z pola badań Romańczuka znaczenia pojęcia obrazu. W jednej z wypowiedzi artysty z roku 2013 czytamy: „…zwróciłbym uwagę na możliwość opisu i analizy mojej twórczości z perspektywy terminu „obraz”, fenomenu obrazu i wizualności, możliwych „ucieleśnień” obrazu. Obrazu rozumianego w kategoriach pojęciowych i materialnych czy bardziej materiałowych”. Przekonanie, że u podstaw „malarstwa” znajduje się materia obrazu, która jest nie tylko nośnikiem nowych znaczeń, ale, i to może przede wszystkim, sama dla siebie jest sensowna, ma własne autonomiczne znaczenie, przywołuje postawy konceptualne: materia obrazu jest tak samo ważna jak gest artysty. Ale przede wszystkim, że sztuka ma swoją autonomię. Te poszukiwania twórcze Romańczuka mają swoje źródło w postawach konceptualnych z lat 80. środowiska lubelskiego, z którego wywodzi się artysta. Źródeł i inspiracji dopatrzyć się również możemy w twórczości Ryszarda Winiarskiego, który badał matematyczną strukturę kompozycji oraz działaniach Teresy Bujnowskiej z lat 80 (np. „Rastrowanie”). Postawa Romańczuka jest przykładem nurtu konceptualnego malarstwa „neogeometrii” (neo-geo), zaś jego ostatnie wystawy są osobnymi instalacjami typu site specific, które ujawniają relacje przestrzenne pomiędzy obserwatorem, dziełem sztuki i fizyczną kubaturą galerii. W koncepcji Romańczuka jest to przestrzeń interaktywna, w której następuje realizacja malarstwa systemowego – opartego na określonych stałych zasadach technicznych. Jednak nadrzędnym celem tej „malarskiej przestrzeni” jest komunikacja pomiędzy dziełem a widzem, która polega na transformacji fizycznych cech obiektów malarskich wykonanych technologią cyfrową w procesie percepcji odbiorcy.
Zbigniew Romańczuk (1960, Świdnik) – absolwent Instytutu Wychowania Artystycznego w Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Do 1984 roku uczestniczy w życiu artystycznym Lublina, w 1985 roku przeprowadza się w Zachodniopomorskie. W 1988 rozpoczyna pracę na stanowisku asystenta w Zakładzie Przedmiotów Artystycznych na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego. W 2005 robi habilitację w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu i zostaje Kierownikiem Zakładu Edukacji Plastycznej i Wychowania Estetycznego na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego. Od 2006 profesor nadzwyczajny w Uniwersytecie Szczecińskim. W 2010 rozpoczyna pracę w Akademii Sztuki w Szczecinie. W latach 2010-2012 prorektor ds. artystycznych i nauki Akademii Sztuki w Szczecinie. Od 2012 prorektor ds. nauki Akademii Sztuki w Szczecinie. Wystawy m.in. Muzeum Narodowym w Szczecinie, Miejskim Ośrodku Sztuki w Gorzowie, Miejskiej Galerii Sztuki w Nowej Hucie.
Data dodania