Ścieżka zapisu - wystawa Kamila Wolszczak

Ścieżka zapisu

Jest to próba zapisu przestrzeni w czasie teraźniejszym za pomocą analogowej taśmy samoprzylepnej, traktowanej jako medium sczytu i rejestracji. Projekt jest kontynuacją pracy Warstwy rozpoczętego przez Kamilę Wolszczak w 2012 roku.

Ścieżka zapisu to dwa etapy.

Pierwszy etap projektu rozpoczął się w Świnoujściu 17 lutego, a zakończył w Ustce, 24 lutego. Pierwsza część to tygodniowa wędrówka z zachodu na wschód wzdłuż wybrzeża Bałtyku. Trasa liczyła około 200 km i została pokonana pieszo, indywidualnie przez artystkę w pierwszym tygodniu lutego 2015 roku. Codziennie podczas marszu zostały wykonywane zapisy na jednej rolce taśmy samoprzylepnej, o szerokości 45mm, o długości około 40m oraz nagrania cyfrowe.

Drugi etap to miesięczny pobyt w Ustce, wrzesień/ październik 2015, gdzie powstał ósmy dzień wędrówki oraz wystawa podsumowująca projekt.

Praca to instalacja w procesie. Idea odwołuje się do form zapisu i digitalizacji współczesnymi sposobami. Jednak materiał sczytany to elementy podłoża i mikro drobin unoszących się w powietrzu. Jest swoistym hołdem do natury oraz ukłonem w stronę klasyki Panoramicznego heppeningu morskiego w Łazach. Maszyną zapisu, mechanizmem staje się autor zapisu, który przodem zwrócony jest do fal, a tyłem do widowni (pejzaż, turyści, zastane sytuacje). Jest to również  analogią do Edwarda Kracińskiego zarówno w wykorzystaniu linii, taśmy jak i przybranej pozycji zapisu.

Efekt końcowy to dokumentacja w formie zapisanych i przewiniętych rolek, stelaż mechanizmu oraz projekcje video.