W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies.

Zamknij
  • piątek, 29 marca 2024

Irena Kwiatkowska

A pomniejsz czcionkę A standardowy rozmiar A powiększ czcionkę





Irena Kwiatkowska - Kielska-ur.17 września 1912 w Warszawie, zm. 2011 w Konstancinie -Jeziornie – polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, artystka kabaretowa.

 

Absolwentka IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. W 1935 ukończyła studia na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej, pod kierunkiem m.in. Aleksandra Zelwerowicza. Zadebiutowała w teatrze Cyrulik Warszawski, gdzie została zaproszona przez Fryderyka Jarosyego. Do wybuchu wojny grała w teatrach Powszechnym w Warszawie, Nowym w Poznaniu .

 

Podczas okupacji niemieckiej pracowała w kuchni ZASP-u, podejmowała się też innych prac dorywczych. Była żołnierzem  AK, uczestniczyła w powstaniu warszawskim jako łączniczka w sztabie grupy „Północ” (ps. „Katarzyna”), grała w teatrze powstańczym w szpitalach i piwnicach.

Po zakończeniu wojny, na prośbę Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i , wyjechała do Krakowa. Tam występowała w kabarecie Siedem Kotów, gdzie wiersze, piosenki oraz skecze pisał dla niejGałczyński. Tutaj też w ramach Teatrzyku Zielona Gęśspecjalnie dla Ireny Kwiatkowskiej stworzył postać Hermenegildy Kociubińskiej, poetki hermetyczno - sympatycznej. Od 1948 związana ze scenami warszawskimi. Zagrała ponad sto ról teatralnych, 20 filmowych i telewizyjnych (m.in. jako matka Pawła w Wojnie Domowej, kobieta pracująca w Czterdziestolatku). Występowała w Kabarecie Dudek oraz Kabarecie Starszych Panów.

Przez niemal 65 lat współpracowała z Polskim Radiem. Pracowała w nim jako spikera, wzięła udział w nagraniu wielu audycji radiowych, zwłaszcza dla dzieci. Czytała im m.in. wiersze Jana Brzechwy i Juliana Tuwima (jej wykonanie „Ptasiego radia” Tuwima do dzisiaj uchodzi za jedną z najwybitniejszych interpretacji wiersza w XX wieku), kolejne odcinki Przygód Plastusia (Marii Kownackiej), Przygód Tomka Sawyera (Marka Twaina) oraz książki Ania z Zielonego Wzgórza (Lucy Maud Montgomery). Polskie Radio nagrodziło ją Złotym i Diamentowym Mikrofonemoraz Wielkim Splendorem. Jej mężem był od 1948 Bolesław Kielski, spiker Polskiego Radia.

 

Ławeczka Ireny Kwiatkowskiej w Ustce powstała z inicjatywy Urzędu Miasta i rodziny, z wykorzystaniem nadwyżki opłaty uzdrowiskowej i modernizacji Parku Zdrojowego.

Ławeczkę zaprojektował i wykonał poznański rzeźbiarz Rafał Nowak przy współpracy z rzeźbiarzem i odlewnikiem Piotrem Garstką. Pracę nad pomnikiem rozpoczęto 15 listopada 2011, a już w styczniu 2012 ławeczka została ustawiona tymczasowo w jednej ze sal Urzędu Miasta w Ustce. Pomnik został uroczyście odsłonięty 25 lipca 2012 roku.

Postać Ireny Kwiatkowskiej zajmuje lewą stronę ławeczki, na prawo od niej pozostało miejsce dla dwóch osób. Sama ławeczka przypomina zwój taśmy filmowej.

Irena Kwiatkowska wielokrotnie spędzała wakacje w Ustce i spacerowała nadmorską promenadą.

Przez ostatnie 10 lat życia regularnie odwiedzała nasze miasto.

 

Irena Kwiatkowska zmarła w Domu Aktora w Skolimowie.

Została pochowana w kwaterze 189 u boku swojego męża na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie .


Data dodania